1. Βασιλίτσα Γρεβενών
Μέσα σε ένα μαγευτικό περιβάλλον στο βορειοδυτικό τμήμα του νομού Γρεβενών, σε απόσταση 42 χλμ. από την πρωτεύουσα του νομού, στην καρδιά της αθάνατης Πίνδου , βρίσκεται το Εθνικό Χιονοδρομικό Κέντρο Βασιλίτσας.
Η φύση της Πίνδου παραμένει αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου , το ίδιο σκουροπράσινο χρώμα των κωνοφόρων , η ίδια χιλιόχρωμη οξιά , η ίδια αθάνατη δρυς , με μόνη διαφορά , ότι τις πρώτες εκείνες εποχές του χρόνου , στα δάση αυτά βάδισαν όντα ,που δεν υπάρχουν πια , όπως το μαμούθ που αποκαλύφθηκε στο νομό μας και η συνύπαρξη αυτή ενέπνευσε το σήμα του Ε.Χ.Κ.Βασιλίτσας « χιονοδρόμος στους χαυλιόδοντες του μαμούθ ».
Αυτό το μεγαλείο της Πίνδου παρότρυνε στις αρχές του 1975 μια παρέα ρομαντικών ανθρώπων , να δημιουργήσουν τον Χιονοδρομικό Ορειβατικό Σύλλογο για να υλοποιήσουν τότε μια ουτοπία . ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΣΤΗ ΒΑΣΙΛΙΤΣΑ. Και τα κατάφεραν πιέζοντας την κεντρική εξουσία να χρηματοδοτήσει τον πρώτο συρόμενο αναβατήρα στο διάσελο Βασιλίτσας – Γομάρας μήκους 1060 μ. σε υψόμετρο 1788 – 2060 μ. ( υψομ. Διαφ. 272 μ. ). Ο αναβατήρας αυτός μεταφέρει 800 χιονοδρόμους την ώρα και λειτουργεί μέχρι σήμερα. Η τοποθέτηση και η κατασκευή του αποτελεί υπόδειγμα γιατί η πίστα έχει δεχθεί ελάχιστες παρεμβάσεις και η ποσότητα και η ποιότητα του χιονιού είναι εξαιρετική. Τα επόμενα χρόνια η ιδέα της τουριστικής ανάπτυξης του Ν. Γρεβενών με κύριο πόλο το χιονοδρομικό κέντρο της Βασιλίτσας αποκτά όλο και πιο φανατικούς οπαδούς που μιλούν κολακευτικά για τις δυνατότητες αξιοποίησης της Βασιλίτσας , αψηφώντας την ταλαιπωρία που περνούν για να την προσεγγίσουν ( χωματόδρομος , Lift με ερασιτέχνες χειριστές , απάτητες πίστες , μεγάλη χιονόπτωση που ξεπερνά τα 2 μέτρα , ελάχιστες κτιριακές εγκαταστάσεις. Η Βασιλίτσα όμως συνεχίζει να μαγεύει και να προσελκύει όλο και περισσότερους επισκέπτες από πολλά μέρη της Ελλάδας.
Το 1991 ο Χιονοδρομικός Ορειβατικός Σύλλογος παραχωρεί στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού την υποδομή που δημιούργησε , δηλ. τον συρόμενο αναβατήρα , τον χιονοστρωτήρα και το σαλέ , για να συσταθεί Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου , με φορέα διοίκησης επταμελή επιτροπή , θητείας 2 χρόνων και με ονομασία Εθνικό Χιονοδρομικό Κέντρο Βασιλίτσας .
2. Καιμάκτσαλαν
Ο Βόρας (ή Καϊμακτσαλάν, σλαβομακεδονικά: Ниџе, Νίτζε) είναι το τρίτο υψηλότερο βουνό της Ελλάδας και βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού Πέλλας έως τα όρια με το νομό Φλώρινας. Συνεχίζεται και πέρα από τα σύνορα στην πλευρά της ΠΓΔΜ . Η ψηλότερη κορυφή είναι το Καϊμάκτσαλαν ή Καϊμάκι με 2.524 μέτρα. Άλλες ψηλές κορυφές του Βόρα είναι η Τζένα (2.182 μέτρα) και το Πίνοβο (2.156 μέτρα). Καλύπτεται από δάση δρυός, οξιάς και πεύκης. Στον Βόρα λειτουργεί χιονοδρομικό κέντρο. Στην ψηλότερη κορυφή του υπάρχει μικρή εκκλησία, μνημείο Σέρβων πεσόντων του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.
H πλούσια και σπάνια βλάστηση του όρους Βόρας στο ΚΑΙΜΑΚΤΣΑΛΑΝ, η οποία περιλαμβάνει πολλά χλωριδικά είδη δυσεύρετα στον ελλαδικό και τον ευρύτερο βαλκανικό χώρο, στηρίζει μεγάλο αριθμό πανίδας (ορνιθοπανίδας, αμφιβίων, ερπετά) καθιστώντας τον Bόρα βιότοπο σημαντικό για την οικολογική ισορροπία του τόπου. Ένα σπάνιο χαρακτηριστικό του Bόρα είναι η ύπαρξη υδάτινων όγκων ακόμα και σε πολύ μεγάλο υψόμετρο (πηγές Σκοπιάς - Kρέμασης 2.400 μ.).
Πολλοί φυσιολατρικοί και ορειβατικοί σύλλογοι διοργανώνουν εκδρομές στον Bόρα καθώς εκεί υπάρχουν πανέμορφες διαδρομές μοναδικού φυσικού κάλλους. Mία από τις διαδρομές η οποία είναι προσιτή σε όλους τους περιπατητές είναι αυτή που καταλήγει στο "Pέμα του Φλώρου". H διαδρομή ξεκινάει από τη διασταύρωση του καταφυγίου του Φ.O.E. (Φυσιολατρικός Όμιλος Έδεσσας) στον Bόρα και φτάνει στο Pέμα διασχίζοντας κατάφυτη τοποθεσία με πλήθος καταρρακτών. H διαδρομή διαρκεί 60 περίπου λεπτά για μετάβαση και επάνοδο.
Eπίσης, από την περιοχή του Xιονοδρομικού Kέντρου Bόρας στη θέση Σπαστήρας υπάρχει δασικός δρόμος που οδηγεί στην κορυφή Xαδανόκο (υψόμετρο 1.787). H διαδρομή αυτή διαρκεί μία περίπου ώρα (μετάβαση-επάνοδος). Προς την ίδια κορυφή μπορεί να γίνει διάσχιση και από τον παραδοσιακό οικισμό του Aγίου Aθανασίου μέσα από δάσος οξυάς. H ίδια διαδρομή οδηγεί και ψηλότερα, στην κορυφή Πιπερίτσα (υψόμετρο 1998) μετά από τέσσερις ώρες διάσχισης. Aπό την περιοχή του Aγ. Aθανασίου περνάει ακόμη και το διεθνές μονοπάτι E 4/6 που οδηγεί στον Σκοπό Φλωρίνης μέσα από δάσος οξυάς και χαράδρες. Συνολική διάρκεια διάσχισης πέντε (5) ώρες.
ΤΣΕΓΑΝΗ: Παλιός και Νέος Άγιος Αθανάσιος
Τα χωριά Παλιός Άγιος Αθανάσιος και Νέος Άγιος Αθανάσιος είναι ευρύτερα γνωστά με την ονομασία Τσέγανη. Το 1918, λίγο μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας, αναγνωρίστηκε ως κοινότητα Τσέγανη, διατηρώντας το όνομά της μέχρι το 1926. Σύμφωνα με πηγές, η αρχική ονομασία της περιοχής ήταν Μετέωρα, πιθανότατα λόγο των απόκρυμνων πλαγιών του όρους Βόρας, αλλά μετά από διαμαρτυρίες των κατοίκων μετονομάστηκε σε Άγιο Αθανάσιο. Το όνομα αυτό το πήρε από ένα ξωκλήσι, κτισμένο στην κορυφή του λόφου στα νότια του χωριού.
Υπάρχουν δύο ερμηνείες για την προέλευση της ονομασία της περιοχής Τσεγάνη:
Η πρώτη άποψη που επικρατεί βασίζεται στην λέξη τσεκάν ή τσεκάνι που σημαίνει σφυρί. Οι κάτοικοι του χωριού ήταν στην πλειοψηφία τους κτίστες και καθώς γυρνούσαν τα χωριά αναζητώντας δουλειά τους αποκαλούσαν τσεκαντσί, αργότερα τσεγκαντί και με την πάροδο του χρόνου επικράτησε να ονομάζεται το χωριό Τσέγκαν και αργότερα Τσέγανη.
Κατά την δεύτερη άποψη, η οποία όμως είναι αμφισβητούμενη, η ονομασία προέρχεται από τον χαρακτηρισμό των κατοίκων από τους Τούρκους ως τσιγγάνους (στα τουρκικά cingene ή cingane) αναφερόμενοι στους φτωχούς νομάδες και που κατέφευγαν στην περιοχή. Ο χαρακτηρισμός ήταν υποτιμητικός και αναφερόταν στον τρόπο ζωής τους. Ακόμα υπάρχουν αναφορές ότι οι κάτοικοι οι ίδιοι αποκαλούνταν cinganin ή cigani-e για να αποφεύγουν την τουρκική φορολογία και το παιδομάζωμα.
Στο Καϊμακτσαλάν θα βρείτε παραδοσιακούς ξενώνες, ξενοδοχεία, δωμάτια με τζάκι, εστιατόρια, μπαράκια, δραστηριότητες για τις χειμερινές διακοπές σας, σχολεία του σκι και ένα ευχάριστο περιβάλλον που καθιστούν το Χιονοδρομικό Κέντρο Καϊμακτσαλάν ως έναν χειμερινό προορισμό.
Η ηλεκτρονική εφημερίδα του Kaimaktsalan :
3. Λουτρά Πόζαρ
"Κήπος της Εδέμ"
Η Λουτρόπολη είναι χτισμένη μέσα σ' ένα καταπράσινο δάσος αξεπέραστης ομορφιάς. Την διασχίζει ο θερμοπόταμος, που πηγάζει από τον βορά (Καϊμάκτσαλαν) με κρυστάλλινο γάργαρο νερό.
Χαρακτηριστικό της η πλούσιο θερμή υδροφόρα (650 Km/h), το εναλλασσόμενο τοπίο και το υγιεινό περιβάλλον.
Η καταπράσινη, μοναδική σε τελειότητα και πράσινο, φύση που διακόπτεται μόνο για να βραχεί από τα νερά καταρρακτών και ρυακιών.
Τα Λουτρά Λουτρακίου είναι γνωστά από παλαιότατων χρόνων. Οι Θρύλοι, αλλά και κάποια άλλα ευρήματα, μιλούν για χρήση των ιαματικών νερών, τόσο την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου όσο και επί Ρωμαϊκής και της Βυζαντινής περιόδου
Οι Ιαματικές Πηγές των Λουτρών αποτελούν κέντρο Ιαματικού Τουρισμού, καθώς χρησιμοποιούνται από τους επισκέπτες τους κυρίως για θεραπευτικούς λόγους. Οι μορφές υδροθεραπείας που εφαρμόζονται σε αυτά είναι: η Λουτροθεραπεία και η ποσιθεραπεία. Για την εφαρμογή της Λουτροθεραπείας υπάρχουν τρία υδροθεραπευτήρια με δύο χαβούζες, οκτώ ομαδικές πισίνες, εκ των οποίων οι 6 είναι καινούργιες και ατομικούς λουτήρες.
Οι ιαματικές πηγές Λουτρών Λουτρακίου ή Λουτρών Πόζαρ αναβλύζουν σε υψόμετρο 360 - 390 μ. μέσα στην κοίτη του Θερμοπόταμου.
Δημιουργούνται από το νερό της βροχής που εισχωρεί στο έδαφος και φτάνει σε μεγάλο Βάθος, όπου θερμαίνεται, ανεβαίνει ψηλότερα και στην πορεία του εμπλουτίζεται με μέταλλα και άλλα συστατικά. Κατά συνέπεια, οι θερμές πηγές των Λουτρών οφείλουν τη δημιουργία τους στην άνοδο γεωθερμικού ρευστού διαμέσου ρηγμάτων μέχρι την επιφάνεια.
Στο κύριο σημείο ανάβλυσης (υδροθεραπευτήριο), το νερό έχει θερμοκρασία 37,2 οΟ, η πηγή της πλατείας 36,4 οΟ και η ψυχρή που επίσης βρίσκεται στην πλατεία 15ο0.
Οι θεραπευτικές ιδιότητες των νερών συνιστώνται για παθήσεις του κυκλοφοριακού και αναπνευστικού συστήματος, ρευματοπάθειες, γυναικολογικές και δερματικές παθήσεις.
Επίσης, ενδείκνυται η ποσιθεραπεία για παθήσεις ήπατος, νεφρών, χολής, πεπτικού και ουροποιητικού συστήματος.
Στο χώρο της Λουτρόπολης λειτουργούν πολλές ξενοδοχειακές μονάδες και εστιατόρια - ταβέρνες με γευστικούς μεζέδες και λιχουδιές
4. Νυμφαίο
Ενας από τους καλύτερα διατηρητέους παραδοσιακούς οικισμούς της Βόρειας Ελλάδας. Με πρωτοβουλία μερικών φωτισμένων ανθρώπων, τη δεκαετία του '90, ανακαινίστηκαν παλιά αρχοντικά, διαμορφώθηκαν περίτεχνα καλντερίμια, δημιουργήθηκαν ξενώνες ξαναδίνοντας ζωή σε ένα χωριό με πλούσια ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά. Κι όλα αυτά, σε απόσταση 5 μόλις λεπτών από το περιβαλλοντικό κέντρο του Αρκτούρου.
Πριν μάθει κανείς τη συναρπαστική ιστορία του Νυμφαίου πρέπει πρώτα να κάνει ένα περίπατο σε έναν από τους καλύτερα διατηρημένους παραδοσιακούς οικισμούς της Βόρειας Ελλάδας. Να δει τα υπέροχα αστικά αρχοντικά όπου έζησαν οι εύποροι Νεβεσκιώτες, να απολαύσει το αρχιτεκτονικό σήμα κατατεθέν του χωριού, την επιβλητική Νίκειο Σχολή, την οποία δώρισε στο Νυμφαίο το 1928 ο μεγάλος καπνέμπορος Ζαν Νίκου, με τα εκλεπτυσμένα αρχιτεκτονικά στοιχεία, τα νεοβυζαντινά διακοσμητικά και το εντυπωσιακό πέτρινο καμπαναριό, να σταθεί στο «Σπίτι των χρυσικών», όπως ονομάζεται το Μουσείο Αργυροχρυσοχοΐας, Λαογραφίας και Ιστορίας Νυμφαίου και να χαθεί στα καλντερίμια και στα στενά σοκάκια του χωριού.
Η πλούσια ιστορία του τόπου
Η ιστορία του χωριού ξεκινάει από την Τουρκοκρατία. Εκείνο τον καιρό, περίπου το 1385, υπολογίζεται πως ανηφόρισαν οι Μακεδόνες που ζούσαν κοντά στη γειτονική λίμνη Ζάζαρη και εγκαταστάθηκαν στις σκεπασμένες με οξιές λαγκαδιές στο Βίτσι. Ο κύριος '
εποικισμός του χωριού όμως έγινε λίγο αργότερα με την εγκατάσταση πολλών νομάδων ποιμένων της Bόρειας Μακεδονίας. Οι Βλάχοι έποικοι του μικρού χωριού που άρχισε να χτίζεται στο Βίτσι, το ονόμασαν Νιβεάστα, όνομα με τρεις πιθανές ερμηνείες· «Νύφη», προφανώς για την ομορφιά του φυσικού περιβάλλοντος, «Αθέατη», ίσως γιατί το χωριό ήταν εντελώς κρυμμένο από τα επικίνδυνα τουρκικά βλέμματα, και «όπου μένει το χιόνι»! Οι Βλάχοι Νιβεστιάνοι, εκτός από κτηνοτρόφοι ήταν και εκπληκτικοί πολεμιστές, γι' αυτό και πέτυχαν να γίνει το χωριό τους βακούφι (κτήμα αφιερωμένο σε ναό ή σε ευαγές ίδρυμα), κάτι που μεταφράζεται σε εκχώρηση προνομίων. Oταν οι Τούρκοι κατέστρεψαν τη Νικολίτσα, ένα βλαχοχώρι στον Γράμμο, την περίοδο 1650 - 1680, πολλοί Νικολιτσιώτες -περίφημοι αργυροχρυσοχόοι- εγκαταστάθηκαν εδώ και μύησαν γρήγορα τους Νιβεστιάνους στην τέχνη τους. Eτσι, από τα τέλη του 17ου αιώνα και για τρεις αιώνες το χωριό έγινε ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα αργυροχρυσοχοΐας στα Βαλκάνια, αποφέροντας τεράστια οικονομικά οφέλη, επεκτείνοντας το εμπόριο και σε άλλους τομείς, όπως ο καπνός και το βαμβάκι. Από τους γνωστότερους εμπόρους ήταν ο Μίχας Τσίρλης και η οικογένειά του, τα μέλη της οικογένειας Σωσσίδη -ο Νάνος Σωσσίδης οργάνωσε στην Ελλάδα τον Εθνικό Οργανισμό Καπνού-, ο Ζαν Νίκου, ο οποίος έγινε διευθυντής στο Σουηδικό Μονοπώλιο Καπνού και ο Κωνσταντίνος Μίσσιου, παππούς των αδελφών Μπουτάρη, με καπνεργοστάσια στη Θεσσαλονίκη και στο Αμβούργο.
Oλοι αυτοί οι ικανότατοι άνθρωποι μετέφεραν την τεράστια επιτυχία τους στο μικρό κεφαλοχώρι. Τα αρχοντικά τους, τα δημόσια κτίρια που δώρισαν, τα δημόσια έργα, όλα έχουν τη σφραγίδα μιας ιδιαίτερα ανεπτυγμένης και κοσμοπολίτικης τάξης. Μιας τάξης ευγενών, όχι απαραίτητα από καταγωγή, οι οποίοι όμως, δημιούργησαν εκτός από τεράστια περιουσία και ένα υψηλό πρότυπο ζωής τόσο για τους ίδιους όσο και για τον τόπο τους και την πατρίδα τους.
Την περίοδο της εξέγερσης των Ελλήνων ενάντια στους Τούρκους, το χωριό το βρίσκουμε με την ονομασία Νέβεσκα (όνομα αρβανίτικης προέλευσης), ενώ το 1928 μετονομάστηκε σε Νυμφαίο. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και του εμφύλιου βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα, λόγω της θέσης του μέσα στο Βίτσι. Με τα χρόνια ακολούθησε την πορεία πολλών ακόμα χωριών της χώρας, άδειαζε, δηλαδή, σταδιακά μέχρι που γύρω στις αρχές του 1980 είχε σχεδόν ερημώσει.
Η αναγέννηση του τόπου
Στις αρχές της δεκαετίες του '80 μερικοί Νεβεσκιώτες αποφάσισαν να κάνουν μια προσπάθεια αναδημιουργίας του χωριού. Βρήκαν χρηματοδότες, ευαισθητοποίησαν και άλλους συντοπίτες τους και κατάφεραν να ξαναχτίσουν πολλά από τα ερειπωμένα σπίτια, να ανακαινίσουν τα παλιά αρχοντικά, να διαμορφώσουν τα περίτεχνα καλντερίμια και να δημιουργήσουν μερικούς σπουδαίους ξενώνες, αφού για να έχει ζωή ο τόπος θα έπρεπε οι άνθρωποι να έχουν κίνητρο για να μείνουν, θα έπρεπε να έχουν, δηλαδή επαγγελματική προοπτική. Από τους πρωτεργάτες της αναγέννησης αυτής ξεχωρίζουν ο Γιάννης Μπουτάρης, ο οποίος από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 ξαναγύρισε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, ξανάφτιαξε το παλιό οικογενειακό σπίτι και έστησε δύο ξενώνες και ο Νίκος Μέρτζος, πρόεδρος του Νυμφαίου, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Σύμμαχοι σε αυτήν την προσπάθεια στάθηκαν πολλοί επώνυμοι Νεβεσκιώτες, όπως ο πρέσβης Τζων Σωσσίδης, εύποροι επιχειρηματίες, όπως ο Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, υπουργοί, πολιτικοί και πολλοί ακόμη άνθρωποι από διάφορες περιοχές της Ελλάδας και ιδιαίτερα από την Κοζάνη. Το Νυμφαίο είναι η μοναδική κοινότητα της Bόρειας Ελλάδας που συμμετέχει στο εθνικό δίκτυο πολιτισμού, παράδοσης και κοινοτικού βίου, με ονομασία «Των Eλλήνων οι κοινότητες».
I N F O
Πώς να έρθετε
Ο ταχύτερος και καλύτερος δρόμος είναι μέσω της Εγνατίας Oδού. Με κατεύθυνση προς τη Θεσσαλονίκη, μπαίνετε στην Εγνατία και ακολουθείτε το δρόμο προς Βέροια. Δεν μπαίνετε στην πόλη, αλλά περνάτε τα τούνελ στο Βέρμιο και πάνω από την κοιλάδα του Αλιάκμονα, συνεχίζετε προς Κοζάνη. Στρίβετε έξω από την πόλη βόρεια ακολουθώντας έναν από τους βόρειους κάθετους άξονες της Εγνατίας, περνάτε έξω από την Πτολεμαΐδα και έξω από το Αμύνταιο αφήνετε τον άξονα και στρίβετε δυτικά προς Αετό. Eξω από το χωριό θα δείτε το δρόμο που θα σας φέρει στο Νυμφαίο.
Προτάσεις διαμονής
Από τις καλύτερες επιλογές είναι ο ξενώνας La Moara (T 23860 31 377), ο πολύ καλός ξενώνας Αθηνά (T 23860 31 141), και οι ξενώνες Λινούρια (T 23860 31 133), Εντερνέ (T 23860 31 230) και Νέβεσκα (T 23860 31 442).
Προτάσεις φαγητού
Στο εστιατόριο του ξενώνα Λινούρια, στην ταβέρνα Αρχοντικό και στον ξενώνα Νέβεσκα θα βρείτε καλομαγειρεμένο φαγητό. Εκτός όμως από το Νυμφαίο μπορείτε να βρείτε καλή τοπική κουζίνα σε πολλά γειτονικά χωριά. Γι’ αυτό ψάξτε τον Θωμά και το Μυλόρεμα στο Σκλήθρο, ενώ καλό φαγητό θα βρείτε και στον Αετό.
Αγορές
Στο μαγαζί που ανήκει στον Αστικό Συνεταιρισμό Γυναικών Νυμφαίου, θα βρείτε σπιτικά γλυκά, χωριάτικες μαρμελάδες, βότανα και μυρωδικά, λικέρ από φρούτα του δάσους και τραχανά, καθώς και βιβλία για την ωραία Νέβεσκα.
Μη χάσετε
Κοντά στο Νυμφαίο θα βρείτε δύο πανέμορφες μικρές και άγνωστες λίμνες της Μακεδονίας, τη Ζάζαρη και τη Χειμαδίτιδα, γεμάτες πουλιά και πλάβες (ξύλινες ψαρόβαρκες). Το Νυμφαίο είναι χτισμένο στο ανατολικό Βίτσι και το γεμάτο οξιές βουνό διασχίζουν υπέροχες διαδρομές και εξαιρετικοί (όταν λιώσουν τα χιόνια) δασικοί δρόμοι. Διαλέξτε το χωματόδρομο προς Δροσοπηγή και καλή τύχη!
5. Μετέωρα
Τα θεόρατα βράχια των Μετεώρων δεσπόζουν επιβλητικά στην Καλαμπάκα μεταξύ των βουνών Κόζιακα και Αντιχασίων. Αυτό το μεγαλούργημα της φύσης αποκαλύπτει όλο του το μεγαλείο αιώνες τώρα, καθώς αποτελεί ένα μοναδικό σε ομορφιά γεωλογικό φαινόμενο και ένα σημαντικό μνημείο της Ορθοδοξίας.
Τα Μετέωρα που έχουν χαρακτηριστεί το δεύτερο 'Αγιον Όρος συνεχίζουν τη μοναστική παράδοση εδώ και έξι περίπου αιώνες.
Στη θέα των ιερών βράχων ο επισκέπτης μένει έκθαμβος από την εντυπωσιακή μεγαλοπρέπεια αυτού του γιγαντιαίου πέτρινου συμπλέγματος. Τα ασκητικά παραπήγματα στους βράχους μαρτυρούν την αδιάψευστη παρουσία των πρώτων μοναχών που αφιερώθηκαν ψυχή τε και σώματι στο Θεό. Υπηρετούντες του παμβασιλέα Χριστού κατέγραψαν την ασκητική τους πορεία στη μοναστική ζωή, βαδίζοντας στα μονοπάτια που από τη γη οδηγούν στον ουρανό...
Τα πρώτα μοναστήρια κτίστηκαν με πολλή επιμέλεια και δεξιοτεχνία κατά τον 14ο αιώνα. Με το πέρασμα των χρόνων ορισμένα από αυτά ανακατασκευάστηκαν και άλλα υπέστησαν σημαντικές επισκευές προκειμένου να συμπληρωθούν, και να δοθεί έτσι το τελικό αρχιτεκτονικό τους σχήμα. Έκτοτε ορθώνουν το ανάστημά τους στις κορυφές των βράχων δίνοντας έτσι την εντύπωση ότι αποτελούν το φυσικό τους τελείωμα.
Η ανάβαση παλαιότερα γινόταν με σκαλωσιές στηριγμένες σε δοκάρια σφηνωμένα μέσα στους βράχους, με δίχτυ, και λίγο αργότερα με ανεμόσκαλες. Σήμερα οι προσκυνητές-επισκέπτες χρησιμοποιούν τις σκάλες που λαξεύτηκαν στα βράχια, εξασφαλίζοντας έτσι μία άνετη και ασφαλή ανάβαση στα μοναστήρια.
Από τα 24 μοναστήρια σήμερα λειτουργούν τα έξι ενώ τα υπόλοιπα 15 είναι ακατοίκητα και ερειπωμένα. Oι Ιερές Μονές της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος,της Αγίας Τριάδας, του Αγίου Νικολάου του Αναπαυσά, και του Βαρλαάμ είναι αντρικές ενώ η Ιερά Μονή Ρουσάνου και Αγίου Στεφάνου γυναικείες.
Μοναχοί , ιερείς αλλά και σπουδαίοι αγιογράφοι της εποχής, όπως ο Θεοφάνης και ο Φράγκος Κατελάνος, φιλοτέχνησαν με τοιχογραφίες τους ναούς των Μετεώρων. Η Παναγία η Θρηνωδούσα, ο Εσταυρωμένος, η Γέννηση του Χριστού, τα Μαρτύρια των Αγίων , είναι από το θαυμάσιο εικονογραφικό πρόγραμμα των τοιχογραφιών που κοσμούν το εσωτερικό των ναών. Έχουν πλούσιο χρωματισμό άλλοτε ζωηρό και άλλοτε απαλό, αποδίδεται ζωή και φυσικότητα στα εκφραστικά πρόσωπα και στις κινήσεις τους, και τα θέματα είναι εμπνευσμένα κυρίως από τον χριστολογικό και τον αγιολογικό βίο.
Κάποιες τοιχογραφίες όμως, υπέστησαν σοβαρότατες ζημιές από επιδρομές βανδάλων που δεν σεβάστηκαν την ιερότητα του εκκλησιαστικού χώρου, και άλλες πάλι φέρουν πάνω τους τα ανεξίτηλα σημάδια φθοράς του χρόνου. Τεχνοτροπικά οι τοιχογραφίες εντάσσονται στην τελευταία Παλαιολόγεια βυζαντινή περίοδο.
Στα Μετέωρα σώζονται θησαυροί, κειμήλια και πολλά έργα μικροτεχνίας. Αντιπροσωπευτικό δείγμα μικροτεχνίας είναι το αριστουργηματικό ξυλόγλυπτο τέμπλο που βρίσκεται στο καθολικό της Ιεράς Μονής Αγίου Στεφάνου.
Φορητές εικόνες οι παλαιότερες από τις οποίες σήμερα φυλάσσονται στα σκευοφυλάκια των ναών, Σταυροί με Τίμιο Ξύλο, αρχιερατικοί ράβδοι, χρυσοποίκιλτα ιερατικά άμφια, χειρόγραφα, Ευαγγέλια, σκεύη για λειτουργικούς σκοπούς, μολυβδόβουλλα, αργυρές λειψανοθήκες είναι κάποια από τα μουσειακά εκθέματα, που ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει. Από ιστορικής πλευράς μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πάνω από χίλιοι χειρόγραφοι κώδικες, καθώς και οι πολύτιμες σε αξία σειρές βυζαντινών και μεταβυζαντινών εγγράφων που σώζονται και φυλάσσονται στα αρχειοφυλάκια των μοναστηριών.
Στην Ιερά Μονή Αγίου Στεφάνου φυλάσσεται και η Θαυματουργός Κάρα του 'Αγιου Χαράλαμπου, ενώ στη Μονή Βαρλαάμ υπάρχει το Ευαγγέλιο που αποδίδεται στον Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κων/νο Πορφυρογέννητο.
Σήμερα τα Μετέωρα έχουν χαρακτηριστεί από τον ΟΗΕ Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Μέσα απ' αυτή την κληρονομιά οι μοναχοί-ασκητές πορεύονται αιώνες τώρα ακολουθώντας τα βήματα των πρώτων οικιστών Πατέρων τους, σμιλεύοντας την πίστη τους με την υπακοή, την ακτημοσύνη, την ταπεινοσύνη, τη νηστεία και την αδιάλειπτη προσευχή στον Ύψιστο Δημιουργό.
6.Λίμνη Πλαστήρα
Εκεί μπορούμε να παραθερίσουμε και τις τέσσερις εποχές του χρόνου. Η περιοχή διατίθεται για κάθε είδους τουρισμό. Από τις πιο όμορφες περιοχές της Ελλάδας, ιδανική για αποδράσεις όλο το χρόνο, είναι η λίμνη Ν. Πλαστήρα, μόλις 25 χιλιόμετρα δυτικά της Καρδίτσας. Καταπράσινες βουνοκορφές που κατεβαίνουν ως τις όχθες, χείμαρροι με κρυστάλλινα νερά και στο κέντρο η λίμνη.
Η ιδέα για την υλοποίηση της λίμνης ανήκει στο
Νικόλαο Πλαστήρα και χρονολογείται από το 1925. Η κατασκευή του φράγματος ολοκληρώθηκε το 1959 δημιουργώντας έτσι μία από τις
μεγαλύτερες τεχνητές λίμνες της χώρας μας.
Η
“μικρή Ελβετία” όπως την αποκαλούν όσοι την επισκέπτονται, ικανοποιεί και τον πιό απαιτητικό επισκέπτη.
Το ακαταμάχητο τοπίο, το ντόπιο φαγητό, οι διαδρομές, οι άριστες ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις και οι αμέτρητες δραστηριότητες που μπορεί να κάνει κάποιος συμβάλλουν στην πραγματοποίηση των “αξέχαστων διακοπών”.
Ξεκινώντας για τη λίμνη Ν. Πλαστήρα με αυτοκίνητο, από Αθήνα θα χρειαστεί να καλύψουμε 340 χλμ., μέσα σε περίπου τρισήμισι ώρες.
7. Ζαγοροχώρια
Τα Ζαγοροχώρια είναι ένα δίκτυο από 46 πανέμορφα χωριά, όπου κανείς μπορεί να βρει ό,τι ζητάει.
Χωριά με ζωή ή με ηρεμία, χωριά με απίστευτη θέα ή χωριά μέσα στο δάσος.
Δάση αλλά και ξερές κορυφές, πεντακάθαρα ποτάμια όπως ο Βοϊδομάτης αλλά και αλπικές λίμνες, όπως οι δρακόλιμνες.
Στα Ζαγοροχωρια ο επισκέπτης επίσης μπορεί να θαυμάσει την παραδοσιακή αρχιτεκτονική από πέτρα και ξύλο που είναι τα κύρια υλικά από τα οποία φτιαχνόντουσαν και φτιάχνονται ακόμη τα σπίτια ( Τα περισσότερα χωριά στο Ζαγορι, είναι χαρακτηρισμένα παραδοσιακοί οικισμοί με το διάταγμα Ζαγορίου).
Η χαράδρα του Βίκου (ή αλλιώς φαράγγι του Βικου) είναι επίσης ένα αξιοθέατο που αξίζει όχι μόνο να δείτε αλλά και να περπατήσετε μιας και διασχίζεται από ευρωπαϊκό μονοπάτι με σήμανση.
Οι δραστηριότητες που μπορείτε να κάνετε πολλές. Κάποιες από αυτές είναι πεζοπορία, ιππασία, αναρρίχηση, ορειβασία, rafting, κανό / καγιάκ, mountain bike.
Ο κόσμος κάτι παραπάνω από φιλόξενος και φιλικός.
Τα παραδοσιακά φαγητά υπέροχα! Μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε τις περίφημες πίτες, τα γλυκά του κουταλιού και τα κρεατικά της περιοχής που είναι υπέροχα. Συνοδεύστε το φαγητό σας με ωραίο κόκκινο κρασί της περιοχής, και περάστε τα βράδια σας πίνοντας το ντόπιο τσίπουρο.
